Απ' αρχής της ελληνικής κρίσης, η οποία ξεκίνησε πριν από περίπου 6 χρόνια, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί τις συνέπειες αυτής. Όλοι μας επικεντρωθήκαμε στα οικονομικής φύσεως προβλήματα, αγνοώντας ηθελημένα ή μη και όλα τα υπόλοιπα. Μας ανάγκαζε η καθημερινότητα να μην βλέπουμε κάτι άλλο, φτάνοντας τώρα λοιπόν σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, που καλούμαστε όλοι να αντιμετωπίσουμε, με τον τρόπο μας.
Πως θα σας ακουγόταν αν μια πόλη σαν τον Πειραιά ήταν εξ' ολοκλήρου απαρτισμένη από ψυχικά ασθενείς ανθρώπους;
Σύμφωνα λοιπόν με έρευνα που παρουσιάστηκε στο 2ο Συνέδριο Ψυχικής Υγείας, το 2015, 500.000 συμπολίτες μας πάσχουν από κατάθλιψη. Μια μεγάλη πόλη, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά και ο αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Πέτρος Σκαπινάκης. Ενδιαφέρον, αλλά και αρνητική εντύπωση προκαλεί και η έρευνα της κ. Οικονόμου, που καταλήγει πως οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί κατά 35%, στους άντρες παραγωγικής ηλικίας, από τη γέννηση της ελληνικής κρίσεως. Το 36% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Στοιχεία δυσάρεστα που αντί να μας «ρίχνουν» ακόμα περισσότερο, πρέπει να μας πεισμώσουν να βοηθήσουμε μια μεγάλη μερίδα, από ότι αποδείχθηκε των Ελλήνων πολιτών να ξαναπατήσουν στα πόδια τους και να ξαναγεννηθεί η ελπίδα για το καλύτερο ξανά στην ζωή τους. Κανείς δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του. Όλοι μαζί μπορούμε. Άλλωστε το έχει αποδείξει και η ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου